Nehir Şiiri - İsa Yılmaz

kirpiklerimde yürüdü nehirler
kuruyuncaya dek ağladı yüreğim
yangın başladığında
onu söndürecek
bir damla gözyaşım kalmamıştı
bizi ayırmışken nefretin insanları
saatler seni
mutluluk seni
aşk seni
düşler seni
hayat seni
ölümden beter yaşamak beni gösteriyordu
vakit sonsuzca geçmişken
bir ayrılık bakışında çakılı kalmıştı
ve sanki orada gözleri açık gömülmüş
ve sanki orada sonsuzca dirilmişti
isa her şeyi bulmuşken birini kayetmişti
ama sanki orada başlamış ve sanki orada bitmişti...

02.04.13