Nehir Şiiri - Kenan Yiğit

Frezya kokulu dingin gecelerde çalımlı
Bir başağın göğe yükselişi kadar yüce
Mağrur saçlarının hayali dökülsün,alımlı
Duvarlarıma kokusu sinmiş saf gerçeğe

Günün ilk ışıltısıyla koruyucu melek,
Misk ve ıtır sarhoşu başım tenini öpünce,
Billur,pak göğsünde ilelebet gezinecek,
Ve buğulu,asi bulutların üzerinde,

O ses,kadife tını kulağıma abanan,
Uzak diyarlardan tekrar bana el verir mi?
Bilmem sukuta ereceğimi ne gün ne zaman,
Tekrar bu nehirden kıyıya geçeceğimi.

Nehir! sonbaharın uğultusuyla öp beni,
İçim ürperir,sensizliğe garkolur zaman,
Artık bu şehirden gitme vakti gelmiştir.