Nehayet Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

…
muhtarla uzandık orta mahleye
öte tümsekden biri iniyor
elinde değnek dudağında türkü
yüzünde pür nur, az sakalı beyaz
pirifani.
önce çıkaramadım ne yalan
sonra gülüşü tanıdık, bildim
gözlerinin parlayışından
sevinişinden beni görünce
iyice bildim, sarıldık, sarıldık…
“geldin mi nehayet” dedi
geldim dedim, geldim işte.
sürekli telefonlaşırız
laflar, dertleşiriz kimi
aynen delikanlılar gibi
atış talim ettirecek bana
ceviz dokuyacağız daha
neler neler...
görüşürdük
…
velakin bıraktığım gibi değil
ne ettin sen abi, nerden çıktı
köylük yerde bu ihtiyarlık?
“ee biya zaman oldu gelemedin ki…”
geldim dedim, geldim işte, güldük
aşağı yazıya doğru yürüdük.

Bekir Mutlu Gökcesu
Ağustos 2017