Negatifiz... Şiiri - Bülent Albayrak

İçinde bulunduğu,
Buhran ve bunalım halinin,
Zamanla geçmesini bekliyemiyor,
Başladığı yeni güne,
Öfke ve ihtiras bulaştırıyordu.
Dengesini yitirmiş arkadaş,
Sağduyusunu ayaklarının altına almıştı.
Tebessüm etmek için,
Çaba gösteren yüz kaslarına
Adeta işkence çektirmesinin,
Kendisinde yarattığı haz,
Kişiliğini yavaş yavaş, zıvanadan çıkartıyordu.
Çevresine yaydığı negatif enerjiyi,
Bertaraf edecek enerjiye sahip,
Bedenimizin içinde barındırdığı,
Yaşam sevincimizin olması,
Onu nasiplendirmek yerine,
Dahada öfkelendiriyordu.
Kendisi gibi milyonların olduğu,
Bir gezegende,
Ha bir eksik,
Ha bir fazla oluşlarının,
Bizim için önemi olmadığını bilse,
Belki kendine çeki- düzen verirdi.
Lakin onu bilmesi için,
Önce kendisini bilmesi gerekirdi.
Ne yazık ki! Onun,
Kendisini bilmeye ihtiyacı yoktu.