Nefsinle Yüzleş!. Şiiri - Ekrem Çiçek

Nefsinle yüzleş!..içinden İNSANI çıkar!.

Patlama noktasına geldi toplumlar;
Öfke, kızgınlık, nefret kanına girdi
GERİLİM yaşayan bir varlık olduk,
Oysa; acımız, sevincimiz birdi!..

Yarab hayat bir anda DURDU;
Olup-biteni görmez olduk
AKIL GÖZÜYLE BAK dedi,
Karşımızda onu bulduk!..

Kalk; YÜZLEŞMENİN VAKTİ geldi;
ZORDAN KAÇTI, cahil beyin
Emanete ihanetti! Soysuzlaştık,
iyisi-güzelliği bozuldu her şeyin!..

Ve ANSIZIN korona virüs çıktı;
Sen AZDIN-KUDURDUN dedi insana
Kesti nefesini, dünyayı başına yıktı,
Şimdi anlatacaksın bana!..

Bütün hesapları bitirdi;
Bütün planlar çöktü
Yapıştı yakamıza, sarstı-salladı,
Bütün günahlarımızı döktü!..

Yüzyıllardır hep aynısın;
Can vermeden, HUYUN çıkmaz
Kibirde-kötülükte ZİRVE yaptın,
Seni ÖLÜMDEN başkası yıkmaz!..

Malınla-canınla imtihandasın;
KAZANACAK bu sınavı veren
Sabredenlerin ödülü büyük diyor,
Kesinlikle! Hayatı önüne seren!..

İçinden İNSANI çıkar;
Bedenine gömdün onu
Derin bir NEFES alsın,
MUTLULUK asıl konu!..

Görünmez-davetsiz bir misafir;
Adıyla KORKU SALDI evrene
CANAVARI SEN YARATTIN,
Ey İNSAN; ADAM olmayı dene!..

Emanete tamamen yabancısın;
Asla bu SEN DEĞİLSİN!.
ÖLÜMÜ TAT! Yeniden doğmak için,
ERDEMLER önüne serilsin!..

Aklınla-beyninle arşa yürü;
Asla SINIRINI AŞMADAN
Önüne çıkanı YOK edip,
Varlık MAKAMI’ndan taşmadan!..

Çiçek derki; KÜÇÜK KAİNAT;
Nefsinle yüzleşmenin vakti geçti
Kullukta tahtın en üstündesin,
Yaratan seni seçti, seni SEÇTİ!..