yazan kalemin konuşan dilin izmir
Mezarına gül atarsın
Baş ucunda ağıt yakarsın
Dost düşman demeden yaşarsın
Sen yüreğini yakar dehre yalan bakarsın
Feleğe kahır edip çalım satarsın
Namus pazarına gelince fetva yaparsın
Nefsine dokandımı babanı tanımazsın
Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Sitem dolu bir şiir hayırdır can arkadaşım kime kızdı güzel yüreğin.tebrikler.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta