Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Düşünüyorum da, yeterli bilinç düzeyine ulaşamayan insanlar,
neden kendi olumsuz isteklerine, gereksiz egolarına esir oluyorlar?
İnsan gibi yaşamaktır insanca onurumuz, insan gibi düşünerek bulunacak
aydınlıklara çıkan yolumuz. Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta