Nefsine Gücü Yeten Sevsin- Garib Çoban

Nefsine Gücü Yeten Sevsin - Garib Çoban

Dünyanın şuhusun, rintsin, yol kesensin.
Sen teheccüt vakti gelince s/özünü dinleyen, şems vakti kendini duymaz.
Can ateşine taşsın, demirsin.
Ve olmasını istediğin birşey ancak ondan vazgeçince gerçekleşir.
Aşık olmayanın yol sakalını.
Ne yaparsan yap, aklın hep seçemediğinde kalır.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

A bize acıyan, aşkımız, feryadımız senden gecenin sonunda özlenen namaz gibi.
Seni sevmemin ilacı hemen hemen yok gibidir, uykuda uyuyanları uyandırmak gibi.
A bizi korkutan; sevginle yardım et bize!..
Ey gönül kendine gel, seni orada bekliyorum.
Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?..
Biriktirip biriktirip söylediklerimin bana meyvelerini veriyor dua teheccüt vakti.
Şems vakti yüceler yücesi, ulular ulusu geldi bize.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Peygamberimiz’in ruhaniyeti, Allah yolcularının kalbi çevresinde durur.
Orayı süsleyen o ruhtur. Onların sır âlemleri onun ruhuyla parlar.
Yakınlık kapısını o açar!..
Allah yolcularının perişan saçlarını o ruh düzeltir, tarar.
Kalp, sır ve Yaratan arasında elçiliği o ruh yapar.
Peygamber (s.a.v) Efendimiz’in ruhaniyetine bir adım yanaşan, şükür yolunu tutmalıdır.
Yaklaştıkça kulluğu artmalıdır.
Bundan ayrı şeylerle ferah bulmak isteyen, boş hevese kapılmış olur.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim.
Kendine bir ışık ol, kendi hakikatının içine doğru tut.
Beklemesini bilene her şey zamanında gelir.
Bu ikisinden daha güçlü hiçbir şey yoktur.
Dua, sabır ve zaman, hepsini yaptıracaktır.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Dolunay'lara dolunay kesilen, kucağımızda geceledi bizim.
Bitti mi?..
Hayır, yolculuk burada bitmiyor.
Ölüm sadece başka bir yol.
Hepimizin gitmesi gereken bir yol.
Karanlık karanlığı defedemez!..
Bunu yalnızca ışık yapabilir.
Nefret nefreti defedemez!..
Bunu yalnızca sevgi yapabilir.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Sen beni sustuğum yerlerden bilirsin aşk.
İnsan bilmediğini abartır.
Mesela kitap okumanın faziletini abartan kimse, muhtemelen pek kitap okumuyordur.
Ya da falanca kimsenin meziyetlerini abartıyorsa, muhtemelen onu tanımıyordur.
Hakkını ver ama abartma.
Abartı sadece masallarda güzel.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Güzelin simasında, kahvenin, incirin, üzümün tadında, bozkırda çatlayacak gibi koşan atlarda.
Gülün kokusunda veya eski bir mabedin eyvanında.
Bu dünyaya ait olmayan bir simya var.
Bir rüyayı biçimlendirmek yıllar alabilir.
Onu paramparça etmek saniyenin çok küçük bir kısmı kadar sürer.
İlahî tecelli, bazen öyle kudretli oluyor ki, zahiri dahi aşabiliyor.
Bazı insanlar da bu dünyaya ait değilmiş gibi.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Bir insanın pişmanlık duymadan kendisi olması kadar nadir ve daha güzel bir şey yoktur.
Sevgiyle mükemmel gönlünde rahat.
Bana göre, güzelliğin gerçek özü budur.
Bir düşünceye, hisse veya bizzat fiziksel olarak bulunduğun yere, söyleyecek bir sözün kalmadıysa, beyhude ise artık kelimelerin, oraya ait değilsin demektir.
Gitmek isteyip de gidemediğimiz yerler var belki de kim bilir.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Terk etmen gerekirken kalmaya devam ediyorsun demektir.
Yerini vaktinde terk etmeyi bilmek gerçek olgunluktur.
Sadece âcizler kalmakta ısrar eder.
Ve nihayet kendine zulmediyorsun demektir.
Birbirimizin kalbine bakabilseydik.
Ve her birimizin karşılaştığı benzersiz zorlukları anlayabilseydik.
Bence birbirimize çok daha nazik, daha fazla sevgi, sabır, hoşgörü ve özenle davranırdık.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Her beklentinin dahlinde, insanı kapı önünden ayırmayan bir umut vardır.
Mesela olacak gibi gelir, gelecek gibi veya bitecek gibi gelir.
Olmaz, gelmez veya bitmez ise, beklenti devam eder.
Başka bir ihtimâlden bahsetmek isterdim.
Lakin beklemek, hayatın ayrılmaz bir parçasıdır.
Bazen vazgeçmek de bir adımdır.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Geriye değil ileriye doğru atılmış bir adım.
Vazgeçince başa döndün sanırsın.
Hâlbuki aklındaki sorulara bir cevap, kaybettiğin zamana bir telafi fırsatı yakalarsın.
Başa dönmezsin, bazen vazgeçtiğinde yeniden başlarsın.
Söylenecek sözlerin tükendiği yerde, artık kalmanın da bir manası yoktur.
Nereyi terk edersek, orada sözler tükenmiş demektir.
Bir de terkedemeyeceğin yerler vardır.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.

Aynı kısır döngünün içinde debelenir durursun, bir mucize için dua ederek.
Hiçbir cümlenin anlamı ya da faydası artık olmayacak demektir.
Nereyi terk edersen, orada sözler de terk etmiştir seni.
Vazgeçme zamanı geldiğinde!..
İnsanın vazgeçemediği ne varsa, birer pranga gibi bileğine bağlanır.
Artık ondan ne kaçabilir ne de kırabilir zincirlerini.
Buradaki pranga; alışkanlık olabilir, korkular veya arzular olabilir.
İnsan, kopamadığı hislerin esiridir.
Aşık ile ma’şûk hoştur; onların arasında tam bir teklifsizlik vardır.
(Y.ed - Güzide Mektuplar Albümü)