“Nefsine Düşkün Olma! ”

Yine o eski kermes, şahsımı pek sevmezler,
Doyurayım karnımı, biraz kâr edinsinler…

Kalite mühim değil, maksat hayır işidir,
Ücreti önemsemem, seçip beğenmişimdir…

Ödedim ve yerleştim, börek ve köfte aldım,
Yanında da çayım var, birazdan kalkacağım…

Elemanlardan biri, sandalyeyi düşürdü,
Aldı ve yere vurdu, bu iş şahsımı üzdü…

Hususi yapılmıştı, daha evvel yaşadım,
Çalışanlar gülmüştü her şeye alışkındım…

Üste lâf da vurdular, “Nefsine düşkün olma,
Yine tıkınıyorsun, fazla da uğrama…”

Belki hızlı yiyorum, aceleci kişiyiz,
Nefse düşkün sandılar, oysa hiç de değiliz…

Çok yanlış tanınmışım, iyi bilinmiyoruz,
Yüzüm güven vermiyor pek anlaşılmıyoruz…

(2014)