Nefsine Çalar Şiiri - Abbas Paksoy

Sabısından, ta seksenine,
İnsanoğlu, nefsine çalar.
İliğinden gram et’ine,
İnsanoğlu, nefsine çalar.

Geçmek ister, her zaman başa.
Hüküm edecek, yaza kışa.
Başa; Allah olacak haşa.
İnsanoğlu, nefsine çalar.

Unutur, geliş sebebini.
Kana bular, beyaz dişini.
Cebirle yaptırır, işini.
İnsanoğlu, nefsine çalar.

Mahşere de varır, bir gün.
Çaresiz, naçar kalır, bir gün.
O gün, bin asır olur, bir gün.
İnsanoğlu, nefsine çalar.

Paksoy’um, faka basar bazı.
O almıştır, eline sazı.
Durmadan çalar, popu cazı.
İnsanoğlu, nefsine çalar.