Nefsin Savaşı Şiiri - Gülcan Karabıyık

Soruyorum;
Ben kimim?
Kendime, yediremediğim gururuma!
Ben kimim?
Neyim bu dünyada, niçin geldim
Gayem nedir?
Soruyorum;
Cevabını kendime veremediğim,
Beynimde çakılı kalmış soru işaretleri.
Amacım nedir?
Ne yapıyorum, ben böyle
Zamanımı eskitiyorum,
Beynimi alıp kendi ellerime
Bakmak istiyorum,
Doyumsuz güzelliklere
Cevapsız sorularımı
Sormak istiyorum kendime …
Kör düğüm olmuş yüreğimi
Almak istiyorum ellerime.
Ey kalp? Aradığım cevaplar sende
Birazcık zorla kendini,
Yıpratma karartma dünyanı.
Çık artık girmiş olduğun o bataklıktan
Kurtar kendini, esareti olduğun hayattan
Sonsuzluğa uzan, ebediyete bak!
Gerçek orda, kurcalama yaralarını
Kirlenmiş içini boşalt aydınlığa kavuş.
Bunca zülüm kime?
Niçin harap edersin kendini böyle…
Çık artık içinde bulunduğun sessizlikten
Duyur, sessiz çığlıklarını aleme!
Sor kendine cesaret edemediğin güzelliklere
Sizi yaratan elbette ki beni de yarattı.
Bu süslü yaldızlı dünya beni de çekti bataklığına,
Nefsin savaşıdır zaman…
Az kaldı yenilmek yok güçlü olan benim!
Haykır dünyaya yok olacaksın bir gün…
İtiraflarının zamanıdır artık,
Ey kalp! Seni tutan ellere bak,
Aç gözlerini sil gözyaşlarını,
Bak yaratanına bu güzellik sendendir
Uzat! Kendi ellerini artık ona…