Nefsin Oyunu Şiiri - Resul Karakullukçu

Düşmanım be nefsim sana düşmanım
Çünkü hep gaflete düşürdün beni
Sana uyduğuma ben çok pişmanım
Çünkü ömrüm yedin bitirdin beni

Kalbimdeki inancımı soyarak
Beni ibadetten alı koyarak
Boş ver senin kalbin temiz diyerek
Yıllarca hep böyle avuttun beni

Nefis çok sinsidir hoş gelir önden
Nefse çok uyanı çıkarır dinden
Günahımı vermem isteme benden
Çünkü hep çıkmaza götürdün beni

Nefsin ne meyvesi ne bağı yenir
Nefsini tanıyan Rabbini tanır
Nefse uyan kendin hep doğru sanır
Bu şekilde tora düşürdün beni

Nefsin arzusuyla başa çıkılmaz
Nefsine uymayan asla yıkılmaz
İnan nefsim senin kahrın çekilmez
Çünkü bakar iken kör ettin beni

Asıl yiğitlikse nefsi yenmektir
Nefsin yollarından geri dönmektir
Gerçek aşksa Allah için yanmaktır
Dersem eğer nefsim zem eder beni

Resul derki nefis en büyük düşman
Nefsine uyanlar olur bin pişman
Tek çare var oda Mevla’ya koşman
Çünkü o kurtarır nefsimden beni