Nefsin Elinden Şiiri - Mehdi Ersoy

Özümüz çamurdan insanız insan,
İçimize konmuş azıcık isyan.
Sonsuzluğa varmak istediğimde,
Nefsimin eliyle uğradım hüsran.

Umudum bitmeyen bahar mevsimi,
Gözümün nurundan aldım dersimi,
Ruhuma güç versem alır hersimi,
O büyük sultandan beklerim gufran.

Nefis kötülüğe meyleder durur,
Gafleti bulunca hedeften vurur,
Cehalet nefiste yaşatır gurur,
Nefsimin elinden yaşarım hicran.

Ruhumu kemiren nefis illeti,
Tarumar ediyor güzel milleti,
Nefsinin peşinde yaşar zilleti,
Edepten nasipsiz geziyor üryan.

Mülkün sahibine gösterir dişi,
Bahane ediyor yaptığı işi,
Sultanlık makamı en büyük düşü,
Gönül sarayını yakacak Tiran.

Neler çektim neler senin elinden,
Kurtuluşun yoktur benim dilimden,
Düşsem dahi tutmam senin dalından,
Kime tutundunsa eyledin viran.

İlahi, nusretin bizlere gönder,
Kalbimin yönünü kendine dönder,
Resulün bizlere ebedî önder,
Şer yolun başında bekliyor Süfyan.