Şeytanın emir eri, olduk nefsin esiri
Basiretler bağlandı, kalmadı hiç tesiri
Rahmetine güvendik, azabını unuttuk
Mezara konulunca, o kafeste uyandık
Nefsimize zülm ettik, Bel-am’lara aldandık
Her azanın günahı, dağlardan dahi yüksek
Denizi bulandırır, eger denize döksek
Günahta yarıştılar, herbirisi kendince
İbadetlerden uzak, yarın hesap verecek
Allah’tan gayrısı yok, o gün yardım edecek
İslam gibi tertemiz, bir dine mensup iken
Hem Kur-an hemde sünnet, ortada durur iken
Niçin yaşayamadım, o nezih yaşantıyı?
Bitmeyecek sandığım, fani dünya hayatı
Nihayet sona erdi, işte tadtım mematı
Kayıt Tarihi : 3.12.2011 07:20:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Abdurrahman Yıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/12/03/nefsimize-zulm-ettik.jpg)
TÜM YORUMLAR (2)