NEFESİMİN PARADOKSU - 9
her bir parmağımı kalbim kalbim diye sayardın
ne kol ne bacak bırakmadın kesmedik
ne dilinin sesine, rengine ne de tadına doymadım
uyandım ki yılan dilin her yanımı ısırmış
sonu gelmeyen mutluluğumdun
sonumu getirene dek
rüyamdın hiç uyanmak istemezdim yanında
kabusum olup uykusuzluğum oldu gidişin
odanın duvarındaki yapraklardım her gece
söküp atıp plastikle boyadığın güne kadar
HASAN HÜSEYİN BEYDİL
28.11.2020
Kayıt Tarihi : 27.12.2020 14:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!