NEFESİMİN PARADOKSU - 6
Paris aşkı derlerdi dar gelirdi, dünyaya bedeldik
lağım çukurlarına gömmeye çalışırdın oysa
sonbahar olurdu ilkbahar aşkımızla
yazımı kışa çevirmeyi makbul görür oldun
gerçek sevgi, gerçek aşk avuçlarının arasındaydı
tırnaklarındaki yalanlarla tanışana dek
her günaydın, iyi geceler canım canıma can katardı
öğrenemedin ne gece ne gündüz canım demeyi
sağlık, mutluluk, huzur dilerdim her gün
ömrümü kemiren kanserimle adaşmışsın oysa
sonbahar geldi diye sevinirdim geleceksin diye
çoktan kapıya pencereye getirmişsin karı, fırtınayı
HASAN HÜSEYİN BEYDİL
28.11.2020
Kayıt Tarihi : 27.12.2020 14:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Hüseyin Beydil](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/12/27/nefsimin-paradoksu-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!