Dünya diye bilinen, şu savaş meydanında,
En büyük düşmanımı, nefsimi yenebilsem.
Bu düşmanın ölüme teslim oluş anında,
Zaferi göğüsleyen olup sevinebilsem.
Esiri olmuşum ben, gafletim, yanlışım çok.
Gönlüm açlıktan bitap, nefsimse bilakis tok
Nefsim nefes aldıkça, bir ölüden farkım yok
Şu nefsimi öldürüp, tekrar dirile bilsem.
Nefsimin arzuları, bitmek, tükenmek bilmez
Dünyaları verseler, yine de yüzü gülmez.
Hep zarar ve ziyanda, o öldürür de ölmez
Nefsimin varlığını, ömrümden sile bilsem.
Emin YILDZ
2001 İnegöl
Kayıt Tarihi : 11.1.2021 21:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selam ve saygılarımı sunarım.
Teşekkürler Hatice Hanım. Okuyup yorum yapan yüreğiniz dert görmesin. Saygılar sunuyorum
TÜM YORUMLAR (1)