Nefse Nasihat Şiiri - Yekta Karataş

Vakit henüz çok erken
Daha gencim, der iken
Kapı çalar apansız
Kabirde yapayalnız
Kalırsın be akılsız!

Vakit geçmiş giderken
Ecel genç dinlemezken
Yapayalnız, akılsız!
Kabirde yapayalnız!
Kalırsın be akılsız!
              
Yanında yaptıkların,
Ve de utandıkların
Göz var ağlamayacak
Göz ki, kapanmayacak
Karşında korktukların
Umursamadıkların
Görmezden geldiklerin
İşte geldi, gelmez gün!
Gelecekti, gün bugün!
Yattın, uyanamadın
Kalktın burda uyandın
Burası kabir yurdu
Kurtlar hep kuzu oldu
Ruhun çığlığı burda
Beden korkmaz rüyada
Beden rahat yatakta
Ruhtu acıyı çeken
Kabre misal gösteren
Peki var mıydı gören?
Şimdi bir başınasın
Kime yalvaracaksın?
En çok neye güvendin?
Mal mı, mülk mü, para mı?
Yoksa eş, dost, baba mı?
Dostun bir kaç iyilik
Cebin dolu kötülük
Kefenin cebi, meğer
Varmış da, neye değer?
İçi hüsranla dolu
Beklemedin bu sonu
Neden? Ölümsüz müydün?
Çevrende neler gördün?
Yaşlı öldü, genç öldü
Hasta öldü, dinç öldü
Zengin öldü, aç öldü
Ya aptalsın, ya ahmak;
Ölümü anlamamak,
Dünyayı, bu hayatı,
Eceli anlamamak...
Çalıştın gece gündüz,
Kabri hiç düşünmeden,
E şimdi de pişmansın
Gecedesin, yok gündüz!
Yarını düşünmedin
Yarının oldu bugün
Ne dünya oldu senin
Kabirde de kaybettin
Öldün de unutuldun
Ne fayda hatırlansan?
Sen Allah'ı unuttun
Kabirde unutuldun.
             
Allah Allah deseydin
Hep O'na yönelseydin
Dünyadan yüz çevirip
Kabrini düşünseydin
Olurdun Allah ile
Apaydınlık kabirde
Ovalar kadar geniş
Mutluluk ve seviniş
Gökyüzü kadar ferah
Sen ve kabrinde Allah!