Nefsime Şiiri - Ceridoğlu Ömer

Ey nefis!
Bugüne kadar benimle hep oynadın. Allem ettin, kullem ettin kandırdın hep beni. Senin için zaten önemi yok, neyin temiz neyin pis olduğundan. Ama sen hep pisi seversin. Bizleri hep pislik İçine yuvarlamayı bir vazife edinmişsin. Ama yok. Bu böyle gitmez. Belki gene kandıracaksın beni ara sıra. Belki gene tökezleyeceğim sana kanıp. Ama yine kalkacağım. Yine o rahmeti bol
Rabbime sığınacağım. Tövbelerimi sunacağım. Bilirim ki günahlarım ne kadar çok olursa olsun O’nun rahmeti hep ağır basacak. Tuş edecek rabbimin rahmeti günahlarımı. Ve bana (ve sana) diyecek ki (inşallah) :
Ey emin ve mutmain olmuş nefis! Ondan razı olarak, onun rızasını kazanarak rabbine dön. Gir salih kullarımın zümresine, gir cennetime! ...

Ve ben diyorum ki rabbime:

Allah’ım!

İyi ki rahmetin var. İyi ki rahmetin gazabına galebe çalmış. N’olurdu halimiz o zaman. Affet Allah’ım. Affet bu günahkâr kulunu. Geçmiş ve gelecek günahlarını affettiğin (ismet verdiğin) resullerin gibi, yanına aldığın şehitlerin gibi, günahsız bebeler gibi…

Affet Allah’ım affet…

Allah’ım

Senden başka yoktur
Bana kucak açan
Var mı hiç benim gibi?
Nankör olup böyle kaçan...

Bilirim ki azgın nefsim
Hep günahlar peşinde
Ne olur, ne olur rabbim?
Yakma beni ateşinde...

Yüzümü yere koyup
Huzuruna geldim işte
Gözyaşımı akıt coştur
Başımı her eğişte…