Nefsim Şiiri - İsmail Hayal

Kâfidir yediğin içtiğin yeter,
Yukarın şişhane aşağın beter.
Ve rızkın kesilir nevalen biter,
Ne zaman doyarsın doy artık nefsim.

Dünya nimetine makama taptın,
Yüz yıllık atanın yolundan saptın.
Eşine dostuna her yeri kaptın,
Ne zaman duyarsın duy artık nefsim.

Liyakat nerede yetenek var mı,
Düşündün mü hiç mezarın dar mı.
Hem sorgu sualin kolay mı zor mu,
Ne zaman sorarsın sor artık nefsim.

Ecelimiz denen gelmeden kula,
Tapmazsın dünyaya paraya pula.
Menzili dilersen düşersin yola,
Ne zaman varırsın var artık nefsim.

Yetimin hakkını yer isen eğer,
Cehennem misali ateşi boğar.
İnsan ölmek için besbelli doğar,
Ne zaman görürsün gör artık nefsim.

Tez elden terk eyle evi barkını,
Geriye itiver bırak korkunu.
Kırılmaz sandığın felek çarkını,
Ne zaman kırarsın kır artık nefsim.

Bırak iltiması eşin kızına,
Kimse yetişemez senin hızına.
Hayali'nin bakma yalan sözüne,
Ne zaman durursun dur artık nefsim.