Nefsim Şiiri - Abdullah Köleş

Ey kendini ebedi zanneden nefsim!
Bak şu toprağa ki onda nişan vardır;
Kendini ebedi zannedip mağrurlanan,
Toprak olmuş nice sultan vardır.

Hayalinle onların mezarlarını bir kaz;
Çürümüş bedenlerinde ne şeref ne şan vardır.
Bedbaht ruhları sana müthiş bir ikaz;
Makeslerinde ne can ne canan vardır.

Gelmesi kesin olan her şey yakındır,
Her amelin sonuna, neticesine bakılır.
Madem bu yolun sonu ölüm ve ahirettir;
Elbette onları unutmak nedamettir.

Fanilerin fena tohumları yeşermesin kalbinde
Zehirli köklerini acımadan kopar at,
Ki solmaz bir Gül açsın o zeminde
O Güneş’in nuruyla aydınlansın kâinat.