Yılkı bir ata benzer nefsim,
Hududu yok, menzili hüsran.
Koştukça kesilir nefesim,
Ruhum esir, bedenim talan.
Gözlerime perde çekilmiş,
Aklım dumurda, fikrim nalan.
Arzular karşıma dikilmiş,
Libas sahte, vaatler yalan.
Helvadan, şirin putlar mıydı,
Sinsice imanımı çalan?
Allı-pullu çaputlar mıydı,
Sırçalı hayallere salan?
Anladım ki Musa-Firavun,
Bende yaşıyorlarmış halen.
Devam etmekte hile- oyun,
Şeytanmış bana galip gelen.
Kurtar nefsin emrinden ya Rabb,
Sonu yok debdebeli yolun!
Daha fazla olmadan harap,
Affet, pişmandır gafil kulun!
05.07.2012
Muhittin AlacaKayıt Tarihi : 5.7.2012 11:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nefsinin arzusunu ilah edinen, Allah'ın; (halini) bildiği için saptırdığı ve kulağını ve kalbini mühürlediği, gözüne de perde çektiği kimseyi gördün mü? Şimdi onu Allah'tan başka kim doğru yola eriştirebilir? Hâlâ düşünüp ibret almayacak mısınız? (Casiye Sûresinin 23. Ayeti)
Cümlemizi nefsin hile ve tuzaklarında ari ve beri eyle Allah'ım.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (5)