Bana en büyük düşman bu nefsimmiş
Ben nefsi değil nefis beni yenmiş
Boşu boşuna uymuşum nefsime
Hatamı anladım kavgam nefsime
Ben değil bu dünyayı nefsim sevdi
Bütün nimetlerin tadını aldı
Haramı helal mı demeden yedi
Nefsim yedikçe iştahı açıldı
Sözümü geçiremedim nefsime
Dünya malı tatlı geldi nefsime
Acısını bile bal gibi yedi
Nefsim yerken kimseyi düşünmedi
Nefsimde bana yaptı düşmanlığı
Geç anladım ama yendim nefsimi
Daha öldüremedim nefsim diri
Diriyken esir aldım bu nefsimi
Seyit söyler olman nefsin esiri
Yol yakın iken yenin nefsinizi
Ölmeden önce yendim bu nefsimi
Ettim mücadeleyi savaş gibi
Kayıt Tarihi : 6.8.2011 22:09:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seyit Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/08/06/nefsim-42.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!