Nefsim Şiiri - Hakkı Turhan

Ey nefsim elinden gör neler çektim
Kararttın ruhumu, gece eyledin
Kalmadı dermanım, tükendim bittim
Düşürdün yerlere, nice eyledin

Dost görünüp bana, düşmanım oldun
Ne ettim ki sana, hep beni buldun
Yapıştın yakama, sinsice boğdun
Dünyayı gözümde, serap eyledin

Seninle savaşım, bitmek bilmiyor
Ezmeye başını, gücüm yetmiyor
Azimet tohumun, ektim bitmiyor
Tarlamda kuraklık, sahra eyledin

Basiret gözüme perdeler gerdin
Kündeye getirdin, yerlere serdin
Bazen yorgun düştün, bir umut verdin
Sonrada ömrümü, tezat eyledin

Durmadan dünyanın, peşinden koştun
Parayı görünce, sel gibi coştun
Bazen yaya oldun, bezen de uçtun
El alem içinde, rezil eyledin

Bir kez olsun senden, görmedim vefa
Ömür kervanında, kılarsın cefa
Enaniyet içre, sürersin sefa
Hakikat katında müflis eyledin

Çalınmayan kapım, çalınır oldu
Kapımdan içeri, şekavet doldu
Öldürdün dostluğu, muhabbet soldu
Gönül sarayımı, viran eyledin

Bin bir türlü hile, tuzak kurarsın
Peşinden sürükler, koşar yorarsın
Kolların çok uzun, tutar sararsın
Özgürlüğüm çaldın, köle eyledin

Yolumun üstüne, dikenler serdin
Çöllere düşürdün, düşmanlık derdin
Susadım çeşmenden, hep zehir verdin
Ciğerlerim yaktın, kebap eyledin

Bir yolun bularak, senden kaçacam
Göklere merdiven kurup uçacam
Sevinçten çevreme, güller saçacam
Böylesi bir hali, uzak eyledin