Günlerimi saya saya bitiremedim,
Kendimi günlere yetiremedim,
Geçti gidiyor işte bu ömür,
Hala bu nefsime, söz geçiremedim.
Nedir çektiğim bu nefsimden?
Beni bana düşman eğledi.
Nasıl hesap veririm Rahmana?
İçimdeki gülü diken eyledi.
Her ne kadar çaba eylediysem,
Kalbim nefsime yenik geldi.
Kurtulamadım kötü nefsimden,
Aydınlık günümü zindan eyledi.
Recep der, Ya RAB affın sonsuzdur,
Ne olur, affet, bağışla beni.
Senin affın sonu, elbet nurdur,
Nur eyle, nefsime bırakma beni.
Kayıt Tarihi : 14.5.2007 21:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Recep Arar](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/14/nefsim-14.jpg)
Saygılar
İçimde bir karabuhran,
Kuşattıkça kuşatıyor.
Benliğim öz düşmanını,
Bedeninde yaşatıyor.
Dizginleyip yere sersem,
Sabredip, murada ersem,
Has bahçemden bir gül versem,
O karşımda taş atıyor
ALLAH(c.c.) bizi nefsimizin eline bırakmasın,
tebrikler recep bey
İçimde bir karabuhran,
Kuşattıkça kuşatıyor.
Benliğim öz düşmanını,
Bedeninde yaşatıyor.
Dizginleyip yere sersem,
Sabredip, murada ersem,
Has bahçemden bir gül versem,
O karşımda taş atıyor
ALLAH(c.c.) bizi nefsimizin eline bırakmasın,
tebrikler recep bey
TÜM YORUMLAR (3)