Nefse Uyarı Şiiri - Abdullah Odabaş

Gönül gafletden uyanmaz,
Huzur içinde bir namaz kılmaz,
Bin nasihat versem birini almaz,
Ne çare Mevla benden soracak,

Hatırla ölümü esna-i salat,
Karşında Azrail, önünde sırat,
Ceht eyle alasın sırattan berat,
Ne çare Mevla benden soracak,

Bu gidişle halin perişan gönül,
Virane bahçede açar mı hiç gül,
Şayet kafesten uçarsa bülbül,
Ne çare Mevla benden soracak,

Can cesette, fırsat elde şu anda,
Zayi etme aziz ömrü bir anda,
Bir bakarsın Azrailin pençesi var yakanda,
Ne çare Mevla benden soracak,

Son pişmanlık para etmez çi fayda,
Tevbekar ol, şu mübarek bu ayda,
Bak hacılar tavaf döner ne hayda,
Ne çare Mevla benden soracak,

Hacılarla Arafat'ta vakfe dur,
Cebeli Arafat hem cebeli nur,
Bu işler hep gönülden olur,
Ne çare Mevla benden soracak,

Zilhicce günleri gitmesin boşa,
Tam bir ihlasla bu günleri yaşa,
Yakma vücudun sakın ateşe,
Ne çare Mevla benden soracak,

Var ise gücün kurbana karış,
Ehli iman ediyor bu yolda yarış,
Yoksa kudretin yanıpda piş,
Ne çare Mevla benden soracak,

Tenhada çağır Lebbeyke Lebbeyk,
Her şeye kadirdir halıkın büyük,
Bir günde Kabe'de söylersin Lebbeyk,
Ne çare Mevla benden soracak,

Gel gönül uslan biraz gel yola,
An kusurun ağla, perişan hale,
Affı gufran belki mağfiret ola,
Ne çare Mevla benden soracak,

Meftuni mürşide ol teslim candan,
Dünya, ahiretin olmasın zindan,
Sorarlar suali dinden imandan,
Ne çare Mevla benden soracak,