Nefsaneler Şiiri - Kâzım Özgür

Nefsineler çeşit çeşit içimiz,
Fıtratımız çeşit çeşit biçimiz,
Hep değişir derecemiz açımız,
Kızgın ortamlarda yılışmak lazım

İnsanı saptıran kötü nefistir,
İnaçla hedefe ulaşmak lâzım.
Hakk ve hakikatler birer ofisidir,
Manevi topluma tanışmak lâzım.

Yarım kalan boşluk dolmadı gitti;
Mecnun leylasını bulmadı gitti.
Çok nasihat ettim, almadı gitti,
Saburla bekleyip alışmak lâzım.

Guru, kibiri zincire bağla,
Şımarık şu nefsi ateşle dağla.
Nasuh’u tövbeyle durmadan ağla,
Küskünle buluşup barışmak lâzım.

İnsanda Kemal et zamanla başlar?
Yüzünde çizgiler, ağardı saçlar.
Ağlasın o gözler, boşansın yaşlar,
Nefs-i emmâreyle yarışmak lâzım.

Harcadın ömrünü gitti boşuna;
Anlamadan geldin elli yaşına;
Bağla şu nefsini sabır taşına…
Bir gönül ehline danışmak lâzım.

Gelip geçti yıllar bak gör durmadan,
Anla gerçekleri kafan yormadan.
Azrail kılıcı sana vurmadan…
Küslerle konuşup karışmak lâzım.

Fıtratımız insan, Resulüm Ahmet;
Uhrevi âlemde çekme sen zahmet.
Af diliyor Kazım binlerce Mehmet,
Muhafazakâr olup kırışmak lâzım.

Kazım ÖZGÜR 7- Haziran–1990