Nefs İle Sohbet 2 Şiiri - Mehmet Şahan

NEFS İLE SOHBET 2

Dedim; ey nefs! Seni nasıl duyayım?
Dedi; rüyalarda yaşa, coş yeter!
Dedim, ey nefs! Sana nasıl uyayım?
Dedi; riyalarda başa koş yeter!

Dedim, ey nefs! Nedir senden çektiğim?
Dedi, korkma! Boy verecek ektiğim!
Dedim, ey nefs! Değecek mi çektiğim?
Dedi, kalpte toy verecek ektiğim!

Dedim, ey nefs! Peki, ar’ım nicolur?
Dedi; gönlün, mal peşinde ar bulur!
Dedim, ey nefs! Kisp-i kârım nicolur?
Dedi; ömrün, sal peşinde yâr bulur!

Dedim, ey nefs! Nar-ı şerden betersin;
Dedi, hayır! Sen yanıp, sen tütersin!
Dedim, ey nefs! Sanki yerden bitersin,
Dedi, hayır! Sen, kendine yetersin!

Dedim, ey nefs! Senin yerin neresi?
Dedi, keşfet! Belki kalptir yöresi!
Dedim, ey nefs! Sonu veyl’in deresi,
Dedi, meylet! Budur nefsin töresi!

Dedim, ey nefs! Pir-î Fânî kanacak,
Dedi; mutlak, biri seni anacak!
Dedim, ey nefs! Ahir ömrüm yanacak,
Dedi; mutlak! Aklın, bende kalacak!

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FÂNÎ)
11.09.2024 – KAPAKLI