Şimdi gözlerime dolan,
tufansız sonbahar hüznü.
Ben dünyanın senle gördüm
tozpembe olmayan yüzünü…
Ey gözünü sevdiğim yar!
Tutamayacaktıysan sözünü;
ne diye deşersin kalbimin
yangından kalan közünü…
Şimdi dizlerimde sızlayan,
bağ bozumu mevsimidir.
Ayakta ölmeyi istemek,
yoksa insan nefsi midir?
Kayıt Tarihi : 9.12.2010 22:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!