Nefs-i İkmal Şiiri - Aydın Duran

Nefs-i İkmal
İçime bir ay doğarken her gece
Fezalara bir yol bulmak isterdim
Hayalde düş gibi, düşte bilmece
Seninle o sırlara varmak isterdim

Cihat eylesem kendime bin sefer
Vursam şu boynumu vurmaya değer
Sanki zırh üstünde perçinli miğfer
Çalıp ta taşlara kırmak isterdim

Kısmet olana görünürmüş zahir
Arş-ı Âla da övgülü mefahir
İnci mercan ne ki , en has cevahir ?
Kıyın da nurunla yanmak isterdim

Bin kanat vursa aklım semalara
Bin bir niyaz bağlasam dualara
Cennet cehennem için değil haşa
Varıp ta Cemali görmek isterdim

Oradan beride ne hikmetler var
Perde arkasında esrarlar kalkar
Kal’dan Hal’e doğru nehirler akar
Düşüp ummanlara dalmak isterdim

İnsan neydi neden niye türedi
Dünya yurdunda kaldıda neyledi
Nefs denen zalim kendini bileydi
Yapışıp yakasına sormak isterdim

(Aydın Duran)