Nefs ı Emmâre Şiiri - Servet Seymen

Sen ey nefs-ı emmâre!
Beni sokturma nâre!
Bil ki, dünya bir yâre!
Bırak gidem dilbere!

Bak şeytanın yüzüne!
Dalmış dünya zevkine!
Güler senin haline!
Senin sefilliğine!

Sana derki; “nereye?
Ey akılsız biçâre!
Sen benimsin birkere!
Bırakmam hiçbir yere! ”

Faniyyetle kandırır!
Hakk nezdinden attırır!
Nâs’a zulmü yaptırır!
Cennemde yandırır!

Şeytan öyle düşman ki!
Dersen; “Rabbimdir bâkî”
Onu görseydin keşki!
Patlayıverir sanki!

Omzunda iki melek!
Şer değil! Hayır gerek!
Nefse uymamak gerek!
Vicdana iman gerek!

Seymen düşmüş yollara!
Heran dalar mânâya!
Derki kendi kendine;
Ömür batmış ziyana!