Nefs-i Emmâre Şiiri - Mehmet Fatin Baki

Arzu-nâk sultân efendim nefs-i emmâre hakir
Müstakim yoldan çıkıp mecliste ters ahkâm verir
Hüsn-i ahlak mantığından muttasıl zılgıt duyar
Müstakildir, kimse bilmez nerde endâm gösterir

Doğduğum günden beri hep böyledir nefsim benim
Çifte mihmandan rahatsızlık sezer sâkin tenim
İzdihamdan memnun olmaz nemli toprak medfenim
Baş belâlım hangi hengâm kande encam gösterir.

Arzu-nâk = isteki, arzusu kuvvetli olan
Nefs- emmâre = insanı kötülüğe sürükleyen nefis
Hakir = itibarsız, değersiz
Müstakim = doğru
Hüsn-i ahlâk = ahlak güzelliği
Endam = boy, bos
Mihman = misafir, konuk
Hengâm = vakit, zaman
Encam = son, akibet, nihayet

Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
/ . / / / . / / / . / / / . /