Nefs Şiiri - Kenan Algün

Varlığının gâyesini hırsına kurban kılıp,
Dünyâ bana râm olsun der cirmine bakmadan nefs.

İskat eder hak hukuku pür hırs ile saldırıp,
Menfaatin zerresini yerde bırakmadan nefs.

Arz-ı endam etmez, kibrin; libâsını giyinip,
Enâniyet halkasını boynuna takmadan nefs.

Rahat etmez, kendisini kandırarak; muhayyel
Ebedîlik kazığını dünyaya çakmadan nefs.

Tatmin olmaz, hadd-i ilâhîye edip tecâvüz,
Âhıretin tarlasını od ile yakmadan nefs.

Şahs-ı âlîsini tenzil ile halkın içine,
Girse de durmaz, mazlûmun gönlünü yıkmadan nefs.

Son sözü o söyleyecek, yoksa kesmez cidâli,
Giriştiği her cedelden muzaffer çıkmadan nefs.

Yetmez ona birkaç süslü kelâm ile övülmek,
Zikr-i dâim olmak ister, senâdan bıkmadan nefs.

Nice sinsi hîlelerle kötülüğü emreder*,
Allah; tutup kendisini, cahîme tıkmadan nefs.

Ve lâ temşi fil ardı merahâ** emrine uyup,
Tevâzu’ kıl, Rabbine dön, kendini sıkmadan nefs.
Kenan Algün 30-5-2014 Üsküdar