Nefs..! Şiiri - Kaan Seyfi Sustum

Bir masal âlemi geriye kalan
Özgürlük yalan, bekleyiş yalan...
Uğruna gözyaşı dökülen her şey,
Bitmeyen,
Yaşanan sen yalan...

Nefs;
Bir zamanlar sana üşüyen bir beden vardı,
Hatırlasana..!
Yalan her şey derken,
'' Geçmiyorsa yüreğe söz,
Ona vazgeçireceksin Aşk'ı. '' derdim.
O sözlerimde yalanmış...
Ona vazgeçiremiyor,
Kendim, kendimi geçiştiriyormuşum..
Anlamıyorsun değil mi nefs,
Bir masal gibi kifayetsiz kaldım,
Hayattan geriye kalan basit cümleler misali.
Bomboş hayaller gibi,
Yırtılmış, buruşturulmuş içi boş kâğıt...
Gökteki yıldızları sayamayacak kadar,
U’mutsuz…
Hadi şimdi yalan hayaller kuralım yine
Önemli değil ne gördüğümüz,
Biz yalansız bakalım.
Yalansız olsun..!
Aşk bizi aforoz ederken habesinden,
Ve birikimleri boşa gitsin hayatın.
Apansız…
S/onsuz hüküm versin sükût,
Ve sende sus ey nefs!
Sessiz kal biraz.

Nefs;
Vuruldu aşk,
Soluksuz kaldı cümleler.
Gölgeler yek'siz, kimsesiz...
Aslanla dövüşsem gelirim derdim,
Yalanmış nefs…
Öldürmeyen acı güçlendirmemişte,
Şimdi karıncadan bile güçsüzüm...

Ödün verdikçe hayat kendinden,
Üşüyorum nefs, en derinimde.

Yapma nefs...
Yalnız kalmış,
Yakılmış, yıkılmış
Sönmüş ne fayda…
Sus ey kör nefs,
Sus..!