Nefretler Şiiri - Mehmet Ali Durmuş

Kendimden nefret ediyorum
İnsanlardan nefret ediyorum

Çalışmaktan nefret ediyorum
Çabalamaktan nefret ediyorum

Hislerimden nefret ediyorum
Sıkıntıdan nefret ediyorum

Göz pınarlarımı kuruttum artık
Bir çıkış yolu arıyorum
Bulamayacağımı biliyorum
Yine de her saniye arıyorum

Yemek yemekten
Sigara içmekten
Nefes almaktan
Yoruldum

Yaşamaktan
Başaramamaktan
Kazanamamaktan
Yoruldum

Her şeyden yoruldum
Her şeyden nefret ediyorum
Uçan kuştan
Geçen kıştan
Sahildeki uçtan
Kafamdaki kızdan

Çok yoruldum ve çok sıkılıyorum
Kitap sayfaları çeviriyorum
Okumadan kenarı koyuyorum
İki kelimeyi bile ezberleyemiyorum

Sıkıldım dünyevi arzulardan
Tanrıdan beni almasını istiyorum
Mahvoldum dünyevi sıkıntılardan
Artık kendimi öldürmek istiyorum

Ne olur bitsin demek dışında
Konusu yok şiirlerimin
O’na duyduğum özlem bir başka
Çalamaz sevgimi hiçbir lir

Çalamaz aklımı hiçbir sevgili
Sadece ölmeyi diliyorum
Artık çok yoruldum
Mutsuz olmayı iyi biliyorum

Öldüreceğim kendimi
Bir bıçak kullanacağım
Kıracağım kemiklerimi
Parçalayacağım boğazımı

Nefes almakta güçlük çekiyorum
Kalbim çok hızlı atıyor
Nefeslerimi karnımda hissediyorum
Birileri beni çağırıyor

Ölüme hiç olmadığım kadar yakınım
Son birkaç ayım kaldı tahminen
Sonrasında kendime fazla yüklenmem
Kolay olmayacak her şeyi bitirmem

Artık öldürün beni
Ne olur öldürün beni
Beyaz güller kanıyor
Öyle kanatın beni

Sözlerim çok basit biliyorum
Ama yazmadan da duramıyorum
Öldürün şu adamı!
Öldürün artık beni
Ölmek istiyorum, kavuşmak ve rahatlamak

Yemek yemekten nefret ediyorum
İçki içmekten nefret ediyorum
Sigara dumanı içinde boğuluyorum
Sanırım kendi kendimi boğuyorum