Nefretle Anacağım Şiiri - Muharrem Üzümlü

Nefretle anacağım

3 kuruşluk insana, 5 kuruşluk değer verirsen,
2 kuruşa seni satar, denmemiş ki,öyle boşuna.
İnsan bu; beşer,şaşar,düşer,yanılır elbet,fakat;
Sen şaşmamalıydın,sen yanılmamalıydın,Oğul!
Kanma tatlı diline,öyle dilinde şeker olduğuna,
Onun aslında dilinde zehir,özünün de artistlik,
Olduğunu,sezebilmeliydin,anlamalıydın,Oğul!
Sevgi gülü sandım,oysa yaban gülüymüşsün.
Ben seni iyi sandım, ağın zehirin içindeymiş.
Vefalı gerçekçi sandım,sanmam boşunaymış.
Zeki akıllı sandım,oysa seninki kurnazlıkmış.
Artık senin adını,lafını anmak beyhudeymiş.
Anmak bile istemem,anamam,anmayacağım.
Okşandıkça şımarıp,yaklaştıkça uzaklaştığını,
Bilebilmeli,öğrenebilmeliydin,a be, sen Oğul!
Zehir dolu gözlerini,hisli bakışlarını,sözlerini.
Saf masum görünüşünün altındaki hainliğini.
İyilik meleği görüntünün altındaki şeytanlığı,
Unutmam ben,unutamam ve unutmayacağım.
Karamanın koyunu,sonradan çıkarmış oyunu,
Bir insan kara ise; kalbi de gönlü de karaymış.
Güzel bakıyor sandığım, kara gözlerinin içini.
Tatlı dilli görünüp, yılan gibi zehirli dillerini.
Masum görüşünün altındaki,edepsiz hinliğini.
Vefalı duruşun altındaki, o vefasız kalleşliğini
Kapris dolu,işve,naz kokan o hanice kişiliğini.
Unutmak istiyorum,unutmalıyım,unutacağım.
Aşkta seven sevilmez,sevdiğine kavuşamazmış.
Sevilen kıymet bilmez, sevenler hep yanarmış.
Yansam da,yanmasam da,artık sevmeyeceğim.
Artık seni gönül dostu sanmam,sanmayacağım.
Artık ben seni sevmem,sevemem sevmeyeceğim.
Artık senden nefret edilir ancak,nefret edeceğim.

06.11.2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi