Nefretin Sesi Şiiri - Mesut Çiftci 2

Bakın acımıyor artık yaralı yerleri kalbimin,
Duyduğunuz nefretimin sesi,
Ensenizde hissettiğiniz öfkemin nefesi,
Acımıyorum artık bende beni benden alanlara,
Dinleyin beni, duyduğunuz çığlık intikam neferimin.

Kan kusmak için yalvarsanız da fark etmez,
İçinizde biriken kendi pisliğiniz,
Boşuna ölmek için yalvarmayın,
Aslında yaşamayı da hiç hak etmemiştiniz.

Siyaha boyayacağım tüm renklerinizi,
Ki zaten öyle olduğunu biliyorum,
Pişman edeceğim doğduğunuza sizi,
Aslında bu kadar aşırı gidemeyeceğimi biliyorum.
Ama artık vakit geride kalanlara üzülme vakti değil,
Vakit tüm faillerimi ipe çekme vakti.

İçimdeki beni öldüren sizler değil miydiniz?
Pisliğiniz ve tüm o zehirli sözleriniz,
Susuz bırakmadınız mı yüreğimdeki iyilik filizlerini,
Siz istemediniz mi içimdeki çocuğu kendi kanında boğmayı?
Ama ölmedi o çocuk ve kurumadı o filizler.
Kabusunuz olacak bende öldürmek istediğiniz.

Asıl küfür bana ettiğiniz değil,
Benim size ettiğim değil,
Asıl küfür yaşamanız biliyor musunuz?
Bu çirkin küfre son vermenin vakti geldi,
Benim sonumu isteyenler kendi sonlarını istedi,
Ayağınızın altındaki çocuğun ayakları altında ezileceksiniz,
Bunun sorumlusu sizlersiniz bunu öğreneceksiniz.