Ayrılık donlarını giydik giyeli,
Verilen kavillerin hükmü kalmadı,
Muhabbet sofrasında aş yemeyeli,
İnsanlık âleminin ruhu doymadı.
Şu sen ben kavgasına meydan vereli,
İnsanca yaşamaya zaman kalmadı,
İnsan denen kıbleye sırtın döneli,
İkiliğin suları hiç durulmadı.
Ahmet der ikiliğe meydan vereni,
Kendin bildi bileli insan saymadı,
Nefretin ipi ile urba dikeni,
Gönül bedestenine asla sokmadı.
Ahmet Vural 3
Kayıt Tarihi : 16.11.2025 12:04:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!