Nefretin Başkenti Şiiri - Canan Kaya

Bu şehir göçebe kuşların kentiydi,
Kargaşaya bulanmadan önceydi…

İki şehri birleştirdi ellerin önce…
Biri denize hasretti,
Diğeri güneşe…

Ellerin ki,
Yakamozu doğururdu her akşam,
Güneşin ve denizin buluştuğu yerde…
Her akşam,
Şaraba boyanırdı gökyüzü…

Sonra,
Çağırdın
Zamansız bir ayrılığı.
Şehirler öksüz kaldı…
Biri umudunu yitirdi,
Diğeri aydınlığını…

Ellerine veda bulamışsın sevgili…
Oysa ellerin,
Ana kucağı uykusuydu bir zaman.
Zaman ki,
Akıyordu,
Kara bir bulutun koynundan…

Şimdi yankılanır çığlıkları gecenin.
Ellerin soğuk,
Kalplerimiz üşüyor,
Tenlerimiz nefret giyinmiş…

Bu şehir şevkat kuşlarının kentiydi bir zaman..
Soluksuz aşkların kenti.
Zaman ki,
Siliyordu anıları birer birer.
Artık kuşların yerine,
Nefretin başkenti!