Nefretim beni aştı bu gece
öyle doluyum ki sana
nefret ediyorum senden,
dilim söylemek istemesede
kalbim durmuyor.
Duyabiliyorum sesini
bir enayi daha geçti tezgahımdan
sessiz bir gemi gibi
yelkeni yırtık direği kırık.
Dudaklarında haince bir tebessüm
sende biliyorsun
direği kırık bir gemi
ne kadar yol alır,
hangi limana sığına bilir ki.
Alabileceğim en fazla yol,
fırtınalarla dolu kendi yüreğim,
oda yok ki
puslu bir gece de
yerinden söküp avuçlarımda
sana sunmuştum.
Sen ne yaptın?
Tıpkı bir faişe gibi
paçavraya dönmüş yaşamındaki
Çöplüğün içine attın.
dedim ya nefretim beni de
edep imi de aştı bu gece,
içimden küfürleri sıralamak geliyor
arka arkaya.
Olmuyor yapamıyorum
beni yetiştiren anamdan
aldığım terbiye
İzin vermiyor bana.
Sadece sana
lanet olsun sen ve senin gibilere!
ne istedin benden
diyebiliyorum.
31.07.2010
Kayıt Tarihi : 5.6.2011 11:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!