Nefretim Şiiri - Gül Kabacaoğlu

Senden nefret ediyorum...
Ama bu,
bir yabancıdan nefret etmek gibi değil.
Bu nefret, adını ezbere bilmekten,
Sesini hâlâ tanımaktan.
Senden nefret ediyorum...
Nefretim senin kokunu taşıyor.
Geceye sinmiş bir ten gibi,
unutmaya çalıştıkça
Daha çok hatırlatıyor.
Bu nasıl bir çelişkiyse
Seni her lanetleyişimde
İçimden bir seni seviyorum dökülüyor.
Öfkem bile sana sadık.
Başkalarına benzemiyor.
Kimseyi böyle yakmadım.
Kimseye böyle yenilmedim.
Seni affetmeyecek kadar
Çok sevdim.
Ve bu,
En ağır cümlem.
Bil istiyorum:
Seni düşünmediğim anlarda bile
Varlığın içimde iz bırakıyor.
Yokluğun bile sen kokuyor.
Bu yüzden sana duyduğum nefret
En büyük itirafım...
O nefret ki benim hem yaram hem kabuğum,,
Kabuğun altından kanıyor,
Sevda yüklü suskunluğum...