Sana olan sevgim nefrete döndü
Böyle olmasına sen neden oldun
Yanan ev bacası yanmadan söndü
Böyle olmasına sen neden oldun
Mutlu yaşatmayıp mutsuz yaşattın
Neşeli gönlüme nefretler kattın
Yüzün utanmayıp iftira attın
Böyle olmasına sen neden oldun.
Yaptığın az değil çektirdin çile
Aşkımda aradın bulmadın hile
Adımı gezdirdin dillerden dile
Böyle olmasına sen neden oldun
Her zaman ağlattın gülmedi gözüm
Bembeyaz olandı sarardı yüzüm
Duyulmaz hallerde söylenen sözüm
Böyle olmasına sen neden oldun
Gönül sevdasının bumudur sonu
Aramız açmaya yaptın oyunu
Değiştirmez oldun gittiğin yönü
Böyle olmasına sen neden oldun
Kangalli diyor ki artık yeter dur
Ne insan olduğumu dostlardan sor
Perişan hallerimi gel kendin gör
Böyle olmasına sen neden oldun.
Tarih.15.03.2018
Saat.08.40 perşembe
Kayıt Tarihi : 15.3.2018 14:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!