Nefrete Bakış Şiiri - Ahmet Taşkın

Hekim olsam her derde ona zehir olurdum.
Afet olsam görünmez, gelip zahir olurdum.
Baykuş olsam konmazdım onun viran evine.
Sağnak olsam damlamam kavrulan sinesine.

Zift olur da yanardım temiz hava almasın.
Bağında taş olurdum bir gün ekin almasın.
Aş verenleri ölsün, sevenleri kalmasın
Doğduğu ana sövsün, hasret olsun sesine.

İnim inim inlesin, koşanları olmasın.
Ciğerleri har olsun, su vereni olmasın.
Yalvarsın ölmek için, Azrail uğramasın.
Akrepler yuva kursun, çürüyen ensesine.

Ne türlü bela varsa arayıp onu bulsun.
Yatağında çıyanlar derisini hep yolsun.
Yöneldiği kapılar ateşten duvar olsun.
İrinler çorba diye dökülsün kâsesine.

Dikenli tarlalarda hep yüz üstü sürünsün.
Kanayan suratına gelip geçen tükürsün.
Gecesi azap olsun defterleri dürülsün.
Sırat kurulsun hergün köhneyen bahçesine.

Zebaniler uğrasın, ona da muhtaç olsun.
Taşlamaya gelsinler iblis görünce korksun.
Başını medet diye keskin taşlara vursun.
Acılar bir çığ olsun titreyen nefesine.

Aman Allahım aman, ürperdim bu sözlerden.
Hakkımı helal ettim, ehli muhabbetim ben.
Bedduadan, lanetten dönülmez yerdeyim ben.
Allah rahmetle baksın kullarının yüzüne.