Nefret ve Melek Şiiri - Seyfettin Bilal ...

Nefretimi kendi ellerimle gömdüm
Akbabalar uçuşuyor şimdi üzerimde
Yılanlar parçalasın cesetimi
Hiç umrumda değil...
Seni sileyip içimden nefretimle birlikte
Hayaller zaten bedenimden gitti
Ne bir ses veririm sana
Ne de o ilk varolmuşluğumu...
Sorma beni benden çoktan aldın gittin
Yalvarma seni bir kalemde sildim
Lanet olsun ki sen benim hayatıma girmiştin
Şimdi çık git hem bedenimden hem gençliğimden
Mahvetmişliğin yeter artık
Bedenimle beraber benide bitirdin...
Ne istedin hayallerimden
Herşeyi götürdün benden
Yeter!
Git Allahaşkına sonsuzluğa
Ama
İşte gidemiyorsun götürmüyorlar
Hep yalanlarınla içimdesin.
Mecburmuyum yaşamaya çözemedim
Niçin kendim için yaşamıyorum
Neden başkaları mutlu olsun diye yok oluyorum...
Yoksa kendi ellerimle gömdüğüm nefretimin yerine
Bedenim son oluncami yok olacaksın sende
Eğer gerçekten gittiğimde yok olacaksan
Bugün gidiyorum
Kendi ellerimle mezarımız kazmaya...
Kaldıramıyor bu yükü omuzlarım
Çoktan yoruldum
Dokunmayın gözlerimden yaş dökülmeyecek
Kalmadı kurudu onlarda...
Allahım al aklımı sabredemiyorum
Peygamber değilim ki sabrımı deniyorsun...
Gideceğim sonsuzluğa
Ya acı olacak
Ya da mutluluğa yol alacağım
Tek bir seçeneğim varsa
Kendimi yok edeceğim
Çünki yaşamak bu değil...
Sahte gülücüklerden nefret ediyorum
Ben bugün gülüyorsam
İçimdeki melek sayesinde gülüyorum
Ben bende değilim artık
Ya yok olacağım
Ya da uzaklara yeni umuda koşacağım...