Nefret ve Karanlık....

bir karanlık bir aydınlık olsun istedim..
boşluklarda boğulunca ışığına kaçayım...
rahat bir nefes alayım istedim...
ışığına uyum sağlayamadı hücrelerim...
bu gece ağlamaktan bitti gözlerim
tanrıya yalvarırken düştü ellerim...
tanrıyı yargılarken geçti günlerim...
öyle dibe daldım öyle düşündüm...
gözlerim öyle donuk baktı tavana...
bedenim öyle soğuk düştü yatağa...
odamda binbir ayak izleri...
yastığımda gözyaşlarımı gizledim..
yılların gezgini neden yoruldun?
tanımazdı seni kimsenin düşleri...
tanımazdı gecenin korkunç sesleri...
sen onları iyi tanırdın tanımasına..
ses çıkarmazdın esir almasınlar diye tenini...
kemirmedi mi yalnızlık hala içini?
yılların yalnızı neden yoruldun?
bir tek derdine çare mi buldun?
kaç kere mutluluğu mutsuz soludun?
hakettin mi ki dinlenmeyi böyle duruldun...
aradığın heyecanı bende mi buldun?
sömürecek bir beden beni mi buldun?
törpülerken düşlerimi bana mı sordun?
yılların gezgini neden yoruldun?
biliyorum seni çok sorguladım...
çok soru sordum...
ama böyle döktüm nefretimi...
böyle uyudum...