Artık senden şehirlerce, o şehirler de yaşayan insanlar gibi milyarlarca, aramızdaki kilometrelerce nefret edebilirim. Nefret özgürdür. Kendini zorlayamazsın. Nefret edebilmek için kendine emir veremezsin. Zaten tüm isteğin, tüm çaban bunun içindi. Şimdi seni bambaşka bir hayat bekliyor. Ama en azından bir kaç saniye daha bana olan nefretini bir kenara bırakıp beni dinleyebilirdin. Biz bugün ayrılıyoruz. Nefret ederek, her şeyi içimde yarım bırakarak. Yolun açık olacak biliyorum, bahtında. Ve biliyorum ki ben yarım bırakılan ama yıllar sonra karşına çıkan ne bir mektup olacağım senin hayatında, ne de telefonunun bir köşesinde saklı kalmış bir mesaj. Ne yeni demlenen bir çayı yudumlayabileceğiz birlikte, ne de birlikte kurulan bir sofra. Sen bugün nerede nefes alacağını bilmediğim şehre gidiyorsun. Bavulunun hangi garaja ineceğini bilmediğim şehirde yaşamaya gidiyorsun. Başını yastığa hangi şehrin hangi binasında koyduğunu asla bilemeyeceğim o şehirde gecelerce uyumaya, günlerce uyanmaya gidiyorsun. Midene dikkat et, üzerini kalın giyin, daha az sinirlenmeye çalış, hayatta hep başarılı ol.
Senden nefret ediyorum.
İşte şimdi git bunun üzerine bir de bir başkasını sev, aşık ol.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta