Nefret manifestosu Şiiri - Fatma Doğu

Lağım çukuru seni!

Zihnimin, ruhumun, hayatımın birçok kompozisyonu senin zoraki çukurunu boyladı
Orda işlevsiz bir yığın gibi insanlıktan uzaklaştı
Onlar insanlıktan bense kendimden
Hep düşünmüşümdür, umudun en küçük kırıntısının bile ırzına nasıl geçtiğini?
Bilemiyorum şeytan bu kadar ince eler mi?
Onunla çok iyi anlaşırdınız
Şeytan senin bedeninle bir ve tamdı
Hatırlar mısın, Bilmem
O Teksas'a gittiğinde yerine seni bırakırdı
Sende acaba bugün neyin içine etsem diye etrafa bakınırdın
Çok kirli, kasvetli ve ağır bir et yığını olan sen sahi ne gereksiz bir mahluksun!
Ya da bana öyle geliyor kabul
Sen incelenmemiş tozlu bir vaka olarak kaldın maalesef
Oysa bir laboratuvar faresi olarak bir kutuda oynadığın gibi oynatılman ne efsane olurdu!
Reddediyorum sen bir organizma bile olamazsın ve de seni biliş ne yapsın!
İlkel benliğini bir usturanın ucuna bıraksak ilk yardımına koşan şeytan olur
Zira senin gibi kaosvari varlıklar anarşinin kanlı pastasının olmazsa olmazıdırlar
Kızgın güneşin bunaltıcı havasına senin gibi bir zehir salınmamıştır
Metre kareye düşen senin gibi bir ruh katili var olmamıştır
Sen geçmişi unutmuş gibisin
Kim bilir belki istikbal senin için geçmişinin gölgesinde koca bir kıyamet büyütüyordur
Büyütmeli de!