Dünyamın son ışığı da söndü,
Yürüyorum karanlık sokaklarımda,
Artık korkmuyorum, fısıldayan gölgelerden,
Kaçılın yolumdan, öfkem taşıyor,
Nefret kusuyor.
Ateşimle yaşamayı öğrendim,
Sokakta karşılaştım.
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Devamını Oku
Satarken güllerini,
Alırken alın terini.
Yırtıktı elbisesi,
Ayağında terliği.
Güzel bir yaklasim, tebrikler
teşbihte ileri düzey bir maharet sergilemişsiniz tebrikler. fakat satırları bir birine bağlayan kafiyeler o kaliteyi devam ettirememiş. başarılar dilerim saygılar.
bütün zorluklara karşı direnmeyi, mücadele etmeyi, duvarları yıkma mücadele azminizi takdir ediyorum. Yalnız nefret kelimesi insanı tiksindi uyandırıyor, bu keleminin yerine daha direnç gösteren kahraman yapacak bir kelime kullanılsa daha da güzel olacaktı diye düşünüyorum.
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta