Nefret Kavşağında Şiiri - Zeynal Yaman

Her gün bir başka fitne odunda yanarken bağrımız
Bilmem vicdanlarda bir karşılık bulur mu çağrımız
Sanki olanlara nazire olsun diye Ağrı’mız
Acılar diyarında yükselip, böyle bir dağ olmuş

Hani, Sarıkamış’ta donmuştu ya dedelerimiz
Hani, süngülerin ucundaydı ya bebelerimiz
Hani, çarmıha gerilmişti ya gebelerimiz
Sanki hepsi unutulmuş, geçen bir nice çağ olmuş

Açın, bakın mezarlarına; Kürt-Türk koyun koyuna
Kimi iki kat olmuş, kimi yatar boyu boyuna
İşte böyle karışmış, bu milletin soyu soyuna
Ayrılanı ölüm almış, birlik olan hep sağ olmuş

Bin yıldır paylaşırız aynı yurdu aynı kaderi
Birimizin derdi olmuştur bir diğerinin kederi
Hem Âdem Nebi değil midir hepimizin pederi
Sorun, söylesin, Şeytan nasıl ayağına bağ olmuş

Bu nefretin, bu kinin sonu acep nereye gider
Sanmayın ki viranelerde gül açar, bülbül öter
Her günümüz hüzün, her günümüz diğerinden beter
Yıllar yılı kara çadır bahtımıza otağ olmuş

Bu Fakir der ki: nefret kavşağında şöyle bir durun
Peygamber öğüdüdür; biraz nefes alın, oturun
Sonra kendinize hiç durmadan şu soruyu sorun:
Sevgisiz hangi diyarda hangi toprak bağ olmuş
10 Aralık 2009