NEFrET EDER OLDUM KENDİ KENDİMDEN

Neden hep yakarsın benim içimi
Kar beyaz ettin sen siyah saçımı
Kaybettirdin bana tüm yaşantımı
Sende insaf yokmu kalpsizmisin sen?

Tükendim kalmadı gücüm mecalim
Keremle mecnundan beterdir halim
Sana bedduaya varmaz hiç dilim
Yıktın viran ettin hayatımı sen

Yaşama isteğim kalmadı bitti
Neşem umutlarım bir bir terketti
Her kimi sevdimse bırakıp gitti
Yanmış kırlar gibi ettin beni sen

İsyanları yaşar şimdi bedenim
Olmuyor vefasız gelen gidenim
Ateşlerde yansa hissetmez tenim
Şu benim ruhumu Aldın gittin sen

Aldın bu canımı gel ver diyemem
Biliyorsun zalim sensiz edemem
Sen olmasan asla bende gülemem
Benliğimi aldın vermedin ki sen

Yıkılmaz dağ gibi hep dik dururdum
Senin sevgin ile ben yaşıyordum
seninle yaşamak idi umudum
Sayende nefreti ettim kendimden